Wat was in 2016 uw excuus om niet te teamen?

Samenwerken vinden we belangrijk. Vanzelfsprekend stonden (ook) afgelopen jaar veel organisatie-, team-, en projectplannen in het teken van verbinding, flexibiliteit, en co-creatie. Trends als digitalisering, horizontalisering en steeds verder toenemende transparantie stimuleren en activeren dat we meer samenwerken. We begrijpen dat we complexe vraagstukken alleen kunnen oplossen als we optrekken met andere disciplines.

Het wonderlijke is: hoe natuurlijk samenwerken ook klinkt, zo weinig vanzelfsprekend is dat we het doen. Informatie uitwisselen en elkaar op de hoogte houden, dat lukt nog wel. Maar samen doelen formuleren en nastreven is behoorlijk uitdagend.

Hoe natuurlijk samenwerken ook klinkt, zo weinig vanzelfsprekend is dat we het doen

Begrijpelijk dat klanten ons het afgelopen jaar regelmatig hebben gevraagd om met hen na te denken over teaming. In mijn geval specifiek vanuit de communicatiediscipline. Of het nu ging om het uitvoeren van een audit, het doen van onderzoek, of het faciliteren van werksessies: er was altijd (veel) aandacht voor teaming. Zoveel zelfs dat het ook een prominente plek kreeg in de Communicatie Benchmark.

Als we het zo belangrijk vinden, wat staat teaming dan in de weg? Om dat te begrijpen zet ik de meest gehoorde excuses om niet te teamen voor u op een rij. Ik denk dat we er allemaal wel één of twee (of drie) herkennen die we zelf gebruiken.

“We hebben geen tijd, geld of menskracht beschikbaar” is de meest gehoorde. Maar ook “ik heb andere prioriteiten, dit is voor mij niet belangrijk genoeg”. Natuurlijk direct gelinkt aan “ik heb andere belangen” en “de belangen lopen te ver uiteen”.

Ook de gewaardeerde kwaliteit van samenwerkingspartners speelt een rol: “ik weet het beter dan mijn partner, samenwerken gaat ten koste van de kwaliteit”. Andersom laat ook Calimero van zich horen: “ik heb minder ervaring en kan niks bijdragen”.

Verder klinkt het regelmatig: “ik ben gepasseerd of veel te laat betrokken, dan zoeken ze het maar uit”. Ook komt het voor dat de verschillende rollen onduidelijk zijn. Of dat werkwijzen uiteenlopen: de ene partij werkt volgens strakke protocollen, die bij de ander totaal ontbreken.

En helemaal aan het einde van de rit vinden we de medewerker die verzucht: “ze snappen me gewoon niet..”

Je kunt ervoor pleiten dat in elk excuus een zekere waarheid zit of kan zitten. Toch zal elk excuus een belemmering vormen om samen in actie te komen. Het zal voorkomen dat je samen oplossingen vindt voor echte problemen.

Het gaat er daarom om de sleutel te vinden tot wat wél kan. Soms is dat gelegen in de mindset, soms gaat het om kennis of specifieke vaardigheden. Juist dát begrijpen is onze winst in 2017. Ik maak me dan ook op voor een mooi nieuw jaar waarin ik met klanten nog actiever aan de slag ga met dit vraagstuk. En voor degenen die met kerst alvast inspiratie op willen doen: ik kan het boek Teaming: How organizations learn, innovate and compete in the knowledge economy van Amy C. Edmondson van harte aanraden.